(1913 - 1986)

Пісьменнік

Пісьменнік Ільічоў Якаў Ільіч (сапраўднае прозвішча Мерзон) нарадзіўся ў 1913 г. у Быхаве. Скончыў працоўную школу-сямігодку, пачаў дапамагаць бацьку-маляру. Працаваў у сталярнай майстэрні, потым у калгаснай кузніцы, з 1930 г. жыў у Ленінградзе. Там ён працаваў і вучыўся: быў чорнарабочым, вучнем ФЗВ, зборшчыкам-механізатарам, камсамольскім работнікам. Далейшы лёс Якава Ільіча звязаны з журналісцкай дзейнасцю: ён закончыў вячэрні літаратурны ўніверсітэт і пачаў працаваць карэспандэнтам у газеце.

Першыя апавяданні Якава Ільічова былі надрукаваны ў завадской газеце і ў часопісе «Резец». Першая кніга «Земля» выйшла ў 1938 г. У ёй як раз змешчаны ўспаміны аб Быхаўшчыне і яе жыхарах. Затым з’явіліся зборнікі «Крымский ливень» (1941 г.), «Крымские встречи» (1956 г.). Вядомасць аўтару, удзельніку Вялікай Айчыннай вайны, прынёс раман «Сиваш», які прысвечаны легендарнай перакопска-сівашскай бітве. Яго ў 1959 г. надрукаваў часопіс «Звезда», але лепшым творам пісьменніка прызнана кніга «Гордая любовь», прысвечаная жыццю паўночных шахцёраў. Напісанню гэтай аповесці папярэднічала доўгае жыццё і работа аўтара на шахце.

Якаў Ільічоў любіў пісаць аб рабочых, калгасніках, аб простых людзях. Кніга «Гордая любовь» выйшла ў выдавецтве «Лениздат» у 1960 г. тыражом 90 тысяч экзэмпляраў.

Памёр Якаў Ільіч у 1986 г.

Творы Якава Ільічова

Літаратура аб жыцці і творчасці Якава Ільічова

Лукьянова, А. Его «Гордая любовь»: / А. Лукьянова // Маяк Прыдняпроўя. – 2002. – 24 жніўня. – С. 2.

→ Таленты роднай зямлі